Słownik pojęć

Antypoślizgowość - W rozumieniu obowiązujących norm, jest to parametr określany na podstawie przeprowadzonych badań z użyciem pochylni pokrytej testowanymi płytkami oraz z udziałem osoby testującej. Stopień antypoślizgowości płytki zależny jest od kąta nachylenia pochylni w chwili gdy testujący człowiek zaczyna się z niej ześlizgiwać.
Stopnie antypoślizgowości w przypadku badań przeprowadzonych w obuwiu:
R9 – kąt nachylenia od 6º do 10º  ( płytka nie jest antypoślizgowa)
R10 – kąt nachylenia od 10º do 19º
R11 – kąt nachylenia od 19º do 27º
R12 – kąt nachylenia od 27º do 35º
R13 – powyżej 35º

Biała glina - Jest to rodzaj masy z której wypala się płytki ceramiczne. Uznawana jest za materiał bardzo szlachetny, zapewnia lepszą stabilność wymiarów. Płytki wykonane na białej glinie są zwykle droższe niż podobne produkty wykonane z gliny czerwonej.

Czerwona Glina - To tradycyjny materiał z którego wypalane są płytki ścienne oraz podłogowe. Charakteryzuje się dość dużą nasiąkliwością. W naszym klimacie nie zaleca się stosowania płytek z czerwonej gliny na zewnątrz.

Gres porcelanico - Jest twardszy i dużo mniej nasiąkliwy od płytek wykonanych na białej lub czerwonej glinie. Różni się też składem chemicznym oraz temperaturą wypalania. Jest to materiał mrozoodporny. Płytki gresowe są zazwyczaj pokrywane glazurą (szkliwem), polerowane lub docierane (lappatowane).

Gres polerowany - To płytki gresowe poddane obróbce mechanicznej polegającej na szlifowaniu powierzchni coraz drobniejszym ścierniwem aż do uzyskania połysku. Gresy polerowane są dość łatwe do zarysowania, nie należy ich stosować w miejscu narażonym na piasek oraz duże natężenie ruchu. Gresy polerowane należy impregnować w celu zabezpieczenia przed plamieniem się.

Gres szkliwiony - To płytki gresowe które pokryte są glazurą (szkliwem). Podobnie jak pozostałe materiały które na swojej powierzchni posiadają szkliwo, nie trzeba ich impregnować.

Gres Lappato - W dosłownym tłumaczeniu lappato oznacza docieranie. Aby wytworzyć płytki lappato, poszczególni producenci mogą używać różnych technologii produkcji, zazwyczaj używają specjalnie zmodyfikowanych tarcz ściernych. Celem jest stworzenie mniej lub bardziej połyskującej powierzchni która wygląda jak gdyby była poprzecierana, wytarta, wyślizgana.

Kalibracja - Na pewnym etapie produkcji ceramiki, sortuje się płytki ze względu na ich rzeczywisty rozmiar (kaliber). Przed rozpoczęciem prac glazurniczych należy upewnić się czy przygotowany do ułożenia materiał posiada na opakowaniach to samo oznaczenie kalibracji (zwykle są to cyfry lub litery).

Odcień – każda partia produkcyjna danego wzoru dodatkowo oznaczona jest symbolem / odcieniem drukowanym na każdym kartonie. Symbol ten doprecyzowuje odcień koloru płytki a i czasem natężenie wzoru, szkliwienia gluzyry. Symbol ten drukowany jest na każdym kartonie, informacja ta szczególnie przydaje się w momencie dokupywania glazury, terakoty tak by zachować ten sam kolor / wzór płytki.

Płytki rektyfikowane - Rektyfikowanie polega na zeszlifowaniu lub obcięciu krawędzi płytki w celu nadania jej bardziej precyzyjnego wymiaru. Podczas układania płytek rektyfikowanych może być użyta dużo mniejsza fuga niż w przypadku klejenia tradycyjnych płytek z zaokrąglonymi krawędziami.

Ścieralność - Jest to parametr określający to, jak bardzo odporna na ścieranie jest podłogowa płytka pokryta glazurą. W tym celu przeprowadzane są badania polegające na umieszczeniu próbki w specjalnym urządzeniu wyposażonym w tarczę ścierną. Stopień odporności na ścieranie określa się na podstawie ilości obrotów tarczy ściernej potrzebnych do pozostawienia na płytce śladów tarcia.
Stopnie odporności na ścieranie:
Klasa I – do 150 obrotów
Klasa II – od 150 obrotów do 600 obrotów
Klasa III – od 600 obrotów do 1500 obrotów
Klasa IV – od 1500 obrotów do 12000 obrotów
Klasa V – powyżej 12000 obrotów